FullBack تانک هوایی
سوخوی 34 که ناتو آن را FullBack نام گذاری کرده یک جنگنده بمب افکن پیشرفته تهاجمی دو سرنشین است.این جنگنده-بمب افکن برای جایگزینی سوخوی 24 طراحی شده است.

این جنگنده بمب افکن می شود گفت که نسخه ای ازSu-27 Flanker است.طراحی آن در اوایل 1980 آغاز شد و در 13 آوریل 1990 اولین پرواز آزمایشی را تجربه کرد.نخست این جنگنده بمب افکن

Bombardirovschik ) Su-27IB (IB: Istrebitel نام گذاری شد.

مسائل مالی شرکت سازنده باعث توقف مکرر پروژه شد و باعث شد مدل آزمایشی آن تحت قوانین مختلف تخصیص به نمایش درآید.زمانی که خبر آن در مطبوعات پخش شد از آن با نام Su-34 یاد شد.سومین مدل آزمایشی این پرنده در نمایش هوایی پاریس در سال 1995 شرکت کرد و نام Su-34MF (FN for "Fighter Navy") به خود گرفت.همچنین در نمایش هوایی MAKS در سال 1999 نام Su-34MF (MF for MnogoFunksionalniy multi-function) بر روی این جنگنده-بمب افکن گذاشته شد.اخیرا نیروی هوایی روسیه این جنگنده-بمب افکن را فقطSu34 معرفی کرده است.

در طراحی شکل بال ها سکان عمودی و خروجی موتور ها تقریبا شبیه به Su-27/Su-30 'Flanker' Su-30/Su-33 'Flanker-D'/Su-35 'Flanker-F' برای افزایش ناپایداری(مانور بیشتر) و کاهش نیروی پسا عمل شده است.دماغه هواپیما به کلی تغییر کرده و کاکپیت هواپیما به شکل دونفره side-by-side طراحی شده.Su-34 موتور های Su-27 را در خود حفظ کرده اما با تابت ماندن شکل ورودی ها بیشترین سرعت این جنگنده به 1.8 ماخ رسیده است.

برخلاف Su-27 ،Su-34 دارای شیشه کاکپیت مدرن رنگی CRT و صفحه نمایش چند منظوره است.الکترونیک هوایی همچنان بر پایه V004 و UOMZ لیزری/تلوزیونی است و سیستمی برای تشخیص و هدایت دقیق مهمات تعبیه شده است.

این جنگنده همچنین از رادار v005 نیز بهره می برد. Su-34 به تجهیزات جنگ الکترونیک ECM نیز که شامل سیستم شناسایی مادون قرمز پرتاب موشک(infrared missile launch detection system) است،استفاده می کند. كابين آن كاملا زره پوش است(با هفده ميليمتر تيتانيوم تقويت شده)

تفاوت اساسی کاکپیت این جنگنده-بمب افکن این است که فضای وسیعی را برای خدمه فراهم میکند.از قبیل یک آشپزخانه کوچک توالت،و تخت خواب برای خدمه.(جلل خالق.هواپیماهای مسافربری ما چنین امکاناتی ندارن،نزاح کردم)در طراحی کاکپیت راحتی خدمه مهم ترین شرط را به خود اختصاص داده. از جالبترين امكانات آن اين است كه مي تواند به سمت عقب (يعني هواپيماي تعقيب كننده) موشك شليك كند اين هواپيما مي تواند موشك هاي R.73 را از دريچه ي مخصوص شليك كند


در ضمن اين جنگنده يا بهتر بگم اين بمب افكن همه كاره روياي هولناكي براي هر ناوي محسوب مي شود چون رادار آن يك سيستم ناوبري دريايي كامل براي درگيري با ناوها و زير دريايي ها دارد تازه اين سيستم با موشك هايتوربوجت آلفا با بيش از سه ماخ سرعت(سرعت موشك) كاملتر هم مي شود


بمب افكن SU.34 بدون سوختگيري مي تواند تا 4000 كيلومتر را با جنگ افزار كامل بپيمايد
در هر حال جنگنده ي SU.34 يكي از بهترين بمب افكن هاي ضربتي محسوب مي گردد پلاتيپوسي که به طور كامل خود را با همه چيز وفق مي دهد.

Su-34 راحتی کاملی را برای خلبانان در نبرد های هوایی فراهم می کند.خلبانان می توانند از نسل جدید کامپیوتر ها وتجهیزات الکتونیکی استفاده کنند.این تجهیزات می توانند بمب های جنگنده بمب افکن را به سمت هدفی که به خوبی استتار شده بدون محدودیت آب و هوایی و با خطای فقط چند متر تا ارتفاع 250 کیلومتری از سطح زمین روانه کنند.سوخوی 34 به زودی وارد اسکادران بمب افکن ها می شود که دارای هوش مصنوعی بسیار بالا و سیستم امنیتی فوق العاده است




سرنشین: 2
طول: 23.34 m (72 ft 2 in)
فاصله از بال دوسر بال: 14.7 m (48 ft 3 in)
وزن: 6.09 m (19 ft 5 in)
وزن با بار: 39000 kg (85980 lb)
بیشترین وزن برخاست: 45100 kg (99425 lb)
پیشران: 2× Lyulka AL-35F turbofans 137.2 kN (30845 lbf) with afterburner each
Performance
بیشترین سرعت:
ارتفاع زیاد: Mach 1.8 (1900 km/h 1180 mph)
ارتفاع کم: Mach 1.14 (1400 km/h 870 mph) در سطع دریا
شعاع عملیاتی: 1100 km (680 mi)
پرواز بدون سوخت گیری: 4000 km (2490 mi)
سقف پرواز 15000 m (49200 ft)
وزن نسبت به مساحت بال: 629 kg/m² (129 lb/ft²)
نیروی تراست نسبت به وزن: 0.68

تانک "توسن" به یک سیستم مدیریت نبرد و یک دستگاه ارتباطی دیجیتالی از نوع سیستم پایانه اطلاعات مجهز است، این سیستم برای جمعآوری اطلاعات از دیگر تانکها، ارسال اطلاعات میدانی منطقه و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی در صحنه نبرد به کار میرود.


توسن (در فارسی به معنای اسب وحشی)، یک تانک سبک یا خودرو زرهی شناسایی ایرانی است که بر اساس خودرو رزمی شناسایی انگلیسی "افوی۱۰۱" اسکورپیون ساخته شده است.


اين تانک از موشك "توفان 5" که يكي از پيشرفتهترين موشكهاي ضد زره و داراي دو سر جنگي است استفاده ميکند كه قادر است با عمق نفوذ بالا، صدمات جبران ناپذيري به خودروهاي زرهي، تانك و نفربر دشمن وارد کند و از جنگ افزار هاي مهم براي تامين امنيت منطقه به حساب ميآيد.

علي شمخاني، وزیر دفاع اسبق جمهوري اسلامي ايران، پيشتر درباره اين موشک گفته بود: هيچ موشكي در جهان قادر نيست قدرتمندتر از موشك توفان 5 عمل كند.


همچنين اين تانک به 8 قبضه سيستم دودزاي نارنجک انداز مجهز است.

تولید این تانک در سال ۱۳۸۶ آغاز شد ولی در آن زمان به دلیل برخي مشکلات، تعداد کمی از این تانک به مرحله تولید رسید اما نهايتاً در سال ۱۳۸۷ تولید انبوه این تانک آغاز شد.

تانک رزمی توسن به یک سیستم مدیریت نبرد و یک دستگاه ارتباطی دیجیتالی از نوع سیستم پایانه اطلاعات مجهز است، این سیستم برای جمع آوری اطلاعات از دیگر تانکها، ارسال اطلاعات میدانی منطقه و گرفتن دستورات لازم از ستاد فرماندهی مرکزی در صحنه نبرد به کار میرود.

سرعت جادهای توسن، ۹۵ کیلومتر در ساعت و سرعت غیر جادهای آن ۶۵ کیلومتر است.

اين تانک مجهز به توپ 12.7 ميليمتري و توپ 90 ميليمتري است.

همچنين، تانک توسن تحت آزمایشهاي سخت در آب و هوای سرد و گرم و شرایط مختلف محیطی قرار گرفت که از این آزمایشها با موفقیت بیرون آمد.

از دیگر ویژگیهاي مهم اين جنگ افزار، طي مسافت زیاد بدون نیاز به کامیون است.

تولید این تانک واکنش سریع از تاریخ ۱۰ تیر ۱۳۸۷ آغاز شد. استفاده از لفظ واکنش سریع در تانک توسن به اين دليل است که این تانک، قادر به واکنش در کوتاهترین زمان ممکن با بالاترين سرعت در ساعت است.

لازم به ذکر است اين تانک برای ماموریت های استراتژیک ساخته شده است.

مطلب برای تمام بازدید کنندگان

در ادامه مطلب

نظر یادت نره

مطلب اختصاصی ارتشی

نظر یادت نره

زبیگنو برژیسنکی مشاور اسبق امنیت ملی آمریکا در این گزارش اعلام کرد که تعامل، مهار و بازدارندگی گزینه های آمریکا در برابر ایران است.

مركز مطالعات استراتژیک و بین الملل گزارشی را با عنوانخلیج در حال تغییر به قلم جان بی الترمن و جمعی دیگر از نویسندگان و با مقدمه زبیگنو برژیسنکی در تاريخ مي 2012 منتشر كرده است.

در مقدمه این گزارش به قلم برژینسکی آمده است:گزارش منتشر شده توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل، دربرگیرنده استراتژی های مختلفی است که امریکا ممکن است در قبال ایران در پیش گیرد، استراتژی هایی که به صورت اجمالی به عنوان تعامل، مهار و بازدارندگی تعریف شده است. جنبه های سیاسی، نظامی، اقتصادی و دیپلماتیک همه راه های پیش رو در نظر گرفته شده است. البته این استراتژی ها منحصر به فرد نیست و در برخی موارد می تواند مکمل باشد. یک حضور نظامی قوی می تواند بازدارندگی را معتبر تر سازد و یا اینکه تعامل می تواند انگیزه ای برای فرار از تحریم و سایر جنبه های مهار را فراهم کند.
علاوه بر این، این گزارش این گونه ارزیابی می کند که استراتژی های مختلف امریکا در مقابل ایران چطور می تواند بر محاسبات بازیگران مختلف بین الملل تاثیر بگذارد. از دید دیگر، استراتژی های مختلف امریکا درباره راه حل های امریکا چه چیزی به دیگران می گوید؟ این استراتژی ها چه چیزی به کشورها درباره روابط آینده شان با امریکا و روابط آینده امریکا با ایران می گوید؟ و از همه مهم تر اعتماد سایر کشورها به این استراتژی ها تا چه اندازه قادر است رفتار ایران را شکل دهد و تا چه اندازه آنها باور خواهند داشت که رفتارهایشان می تواند امریکا را مجبور به اعمالی کند که بهتر به منافعشان خدمت کند؟
این تعهد جمعی همچنین باعث می شود پاسخ ایران در قبال رهیافت های سیاسی مختلف امریکا، پیش بینی شود. ایران با ایالات متحده از نظر قدرت نظامی و یا قدرت دفاعی مساوی نیست، اما ابزارهای خودش را برای بهره برداری دارد. ایران می تواند از طریق حمایتش از بازیگران غیر دولتی و تهدید متحدین و منافع امریکایی در منطقه آشوب و هرج مرج ایجاد کند. ایران هم چنین به دنبال سرمایه گذاری بر روی شهرتش به عنوان کشوری است که وضعیت موجود را تحت الشعاع قرار می دهد، در منطقه ای که وضعیت موجود در خطر است. ایران، مذاکرات حرفه ای و اطلاعات جهانی به منظور تاثیر بر افکار عمومی داشته است. در آخر تاثیر ایران در بازارهای نفتی به این کشور ابزار مهمی برای تاثیر بر رفتار کشورهای مصرف کننده داده است.
برای آینده قابل پیش بینی، ایران همچنان یک مساله خواهد ماند که سیاستگذاران امریکایی بایست بدان مشغول باشند. تهدیدات نظامی و استراتژیکی که ایران نسبت به منافع امریکایی اعمال می کند، جدی است و نیازمند تلاش های معینی برای نشانه گیری است. در مقیاس های بزرگتر مثل بازسازی عراق و افغانستان، بسیار مفیدتر خواهد بود که ایران را در طرف خود داشته باشیم.
در خلاصه این گزارش آمده است :دستیابی ایران به بمب اتمی حکومت ایران را جسورتر وخاورمیانه را تهدید می کند و بسیاری از همسایگان ایرانی را برای توسعه سلاح های خود به فعالیت وا می دارد، این امر تنش ها را در غنی ترین منطقه جهان از لحاظ انرژی افزایش می دهد.
تعریف موفقیت دشوار است. برای برخی موفقیت تنها زمانی به دست می آید که مساله هسته ای ایران حل شده باشد. بدین معنی که موفقیت زمانی است که حکومت ایران از هر تلاشی برای توسعه سلاح اتمی دست بکشد و تمام تاسیسات هسته ای خود را برای بازرسان بین المللی باز کند و منابع تکنولوژی خود را آشکار سازد. آنها معتقدند هر چیزی کمتر از این نشان دهنده گامی از شکست و قصور است.
فهم نتایج جایگزین و راههای انجام آن می تواند از نتایج بدتر جلوگیری کند.
این گزارش تلاشی است برای درک جایگاه بازیگران کلیدی در مقابل موفقیت و شکست ایران و پاسخ این بازیگران به یکدیگر. اقدام هر یک از بازیگران بر سایرین تاثیر می گذارد و اقدام همه بازیگران بر رفتار ایران اثر دارد.
در این گزارش بر این نکته بحث می شود که سیاست های دیپلماتیک مختلف امریکا در مقابل ایران می تواند شامل تمرکز بر تعامل، مهار و بازدارندگی باشد.
این گزارش سپس به تحلیل نگرش ها و پاسخ های بازیگران کلیدی یعنی اسرائیل، همسایگان خلیج فارس، قدرت های در ظهور ترکیه، چین هند و روسیه و خود ایرانیان می پردازد .
گزارش اینطور نتیجه گیری می کند که موفقیت در استراتژی پویای ایالات متحده نهفته است. استراتژی ای که طیفی از بازیگران دیگر را هم درگیر می کند و آنها را هم در استراتژی و هم در نتیجه شریک می کند.
هر یک از بخش های این گزارش به قلم یک نویسنده به رشته تحریر در آمده است

.

به نام خدا

دوستان این ویدئو رو از دست ندید.

یک ویدئوی رنگی که در اون حملات انتحاری و کامیکازه بمب افکن های ژاپنی رو علیه ناوگان دریایی ایالات متحده رو به خوبی نشون میده.

حجم فوق العاده سنگین آتش ضد هوایی ناوگان دریایی ایالات متحده نیز در نوع خود بسیار جالب توجه است. برخی بمب افکن های ژاپنی به قدری مورد اصابت آتش ضد هوایی ناوهای آمریکایی قرار می گیرند که پیش از برخورد با ناوها ، تکه تکه می شوند.

حجم ویدئو : 14.5 مگ
لینک دانلود: http://isherwood.persiangig.com/HITL...20kamikaze.FLV

نبرد اورلئان (شالون)


از قرن چهارم میلادى به بعد امپراتورى عظیم رم با چند مشکل بزرگ نظامى روبه رو شد: ابتدا عدم قطعیت پیروزى در مرزهاى
شرقى، به دلیل قدرت امپراتورى ساسانى، دوم فشار بى امان قواى اقوام شمال اروپا، سوم وسعت بیش از اندازه امپراتورى و چهارم بروز
جنگ هاى داخلى. اما از 400 میلادى عامل جدیدى به این عوامل اضافه شد. قدرت گرفتن هون ها.

هون ها که از سرزمی نهاى بسیار دوردر شرق (شمال چین) آمده بودند اکنون آرام آرام در حال نفوذ به داخل شرق اروپا بودند. در
406 میلادى آن ها دیگر غیرقابل چشم پوشى نبوده و به دلیل قدرت جنگاورى بخش بزرگى از غرب دریاى خزر، شمال دریاى سیاه و
بالکان امروزى را در تصرف گرفتند. اما به دلیل فقدان رهبرى مقتدر تا 433 براى رم خطرناك نبودند.

ورود آتیلا به صحنه تاریخ در سال 433 ناگهان صحنه نبرد را تغییر داد. هون ها اکنون با برنامه، اقوام پرقدرت جنگل نشین، ژرمنى،
ویزگوت، فرانک و بورگوندى را یکى پس از دیگرى از صحنه مبارزات اروپاى قرن پنجم حذف کردند.

آتیلا ابتدا در 436 بورگوندها را درهم کوبید و در 443 سراسر آلمان را گرفت. آتیلا که خود را بلاى آسمانى مى نامید تا آن روز هیچ
شکستى نخورده بود و تنها حاضر شده بود ازنابود کردن پایتخت امپراتورى رم شرقى بیزانس خوددارى کند. البته مردم بیزانس 60
هزار تالان طلا به او غرامت دادند و حاضر شدند خراجگذار وى باقى بمانند.

در این زمان امپراتورى هون ها از قفقاز تا کوه هاى آلپ وسعت داشت و طى سه دهه آتیلا قدرتى را ایجاد کرد که به تنهایى از
امپراتورى دو تکه شده ى رم و امپراتورى ایران بزرگ تر شده بود.

« رم ضعیف شده » می دانست قادر به جلوگیرى از سقوط فرانسه (گل) به تنهایى نیست بنابراین از اقوام شمالى اروپا نظیر فرانک ها،
ویزگوت ها و بورگوندى ها کمک خواست. این اقوام نیز اگر چه تا آن زمان دشمن رم بودند اما اکنون به خوبى مى دانستند که سرنوشت
غرب اروپا به این نبرد بستگى دارد.

در 451 میلادى آسیوس فرمانده رمى، با سپاه بزرگى از نیروهاى اروپایى در دشت شان (شالوئیک) در شمال فرانسه در انتظار آتیلا
ماند. آتیلا که از تصرف ارولئان ناامید نشده بود به مصاف با این نیروى بسیار عظیم رفت. نبرد بین دو نیرو مدتى ادامه یافت و
على رغم کشته هاى بسیار زیاد از طرفین نتیجه قطعى حاصل نشد. اگر چه برنده واقعى متحدین اروپایى بودند چرا که براى اولین بار
توانستند نیروهاى آتیلا را متوقف کنند. آتیلا پس از دریافت این ضربه دیگر نتوانست در غرب پیشروى کند اگر چه رم غربى نیز در
سال بعد غرامتى سنگین به آتیلا داد تا او به رم حمله نکند و سردار خونخوار هون نیز موقتا از توسعه امپراتورى عظیم خود دست
کشید و به تجدید قوا پرداخت.



مرگ آتیلا

آتیلا على رغم خوى وحشى و خونخوارش فوق العاده سیاستمدار بود و در فرماندهى نظامى نیز در بین اقوام وحشى تنها با مردانى چون
چنگیز و تیمور قابل قیاس است. مرگ او در 453 به دست یک دختر به اسارت گرفته شد دنیا را از شر او نجات داد در غیر این
صورت بدون شک او 2 سال بعد براى گرفتن غرب و جنوب غرب اروپا اقدام مى کرد. حال آن که با مرگ وى پسران بى کفایت اش
(خوشبختانه) کل امپراتورى او را در یک دهه به باد دادند.



اهمیت نبرد شالون

آتیلا ظرف 20 سال غرب روسیه امروزى و سرزمی نهایى که امروز لهستان، مجارستان، اتریش، آلمان، شرق فرانسه، صربستان،
کراوسى، اکراین، دانمارك، جمهورى هاى بالتیک، رمانى و بلاروس خوانده مى شود را تصرف کرد و براى اطاعت کامل اروپا تنها به یک
پیروزى بزرگ دیگر در غرب نیاز داشت چرا که در شرق بیزانس (رم شرقى) قدرت او را پذیرفته بود.

اگر در دشت شالون و اورلئان اتحاد بزرگ قبایل و دول اروپا شکل نگرفته بود بى شک آتیلا آبادى اى براى مردم اروپا باقى
نمى گذاشت.

آتیلا اگر چه از جنگجوترین سواران جنگى برخوردار بود اما ترکیب نیروهاى مدافع نیز اثر مناسبى داشت. پیاده نظامى رمى در کنار
سواران شمالى قدرت نظامى آتیلا را خنثى کرد. 800 سال بعد نیز شرق گرفتار فردى به نام چنگیزخان شد اما متأسفانه قادر به رخنه
او و قومش نشد و صدها سال شرق در تسخیر این اقوام خطرناك باقى ماند.

تانکها و خودروهای زرهی

جنگنده F35 ملقب با صاعقه ۲ یک جنگنده همه کاره از طرحی مشترک توسط دو شرکت بزرگ هواپیما سازی آمریکا به منظور ضربه زدن سریع به دشمن طراحی و در نهایت توسط شرکت Pratt & Whitney ساخته می شود . این هواپیما بعد از پرواز اولیه نامزد گردید که در سالهای آینده ۷۰ تا ۹۰ درصد قدرت نیروی هوایی و دریای امریکا را در اختیار بگیرد . کل طرح ریزی اولیه این هواپیما برداشتی متفاوت از جنگنده F22 می باشد . تمامی مدلها مجهز به دوربین مادون قرمز ، سیستم کنترل کننده موشکهای هوابه هوا و هوابه زمین ، سیستم حمل بمب های فوق پیشرفته لیزری هدایت شونده و دستگاه فوق پیشرفته جنگ الکترونیک و سیستم لود مهمات می باشند . البته ذکر شده که قابلیت نصب و حمل جنگ افزارهای فوق پیشرفته را دارا می باشد که از ذکر نام آنها خودداری شده است .
تنها اشکالی که کارشناسان از این هواپیما گرفته اند این بود که هر مدل صرفا برای منظوری خاص طراحی گردیده که در پاسخ می توان گفت با توجه به تنوع مشخصات هر مدل امکان بکارگیری همه موارد در یک مدل تقریبا غیر ممکن است . لازم به ذکر است اولین پرواز این هواپیما بصورت آزمایشی در تاریخ ۲۴ اکتبر سال ۲۰۰۰ می باشد و تا بحال فقط پرواز مدلهای آزمایشی با نامهای X35 انجام پذیرفته است و پیش بینی شده اولین پرواز رسمی آن البته فقط مدل A تا پایان سال ۲۰۰۶ انجام گیرد .
مدل A :
این مدل به سفارش نیروی هوایی امریکا ساخته شده است نیروی هوایی امریکا بعد از بررسی های متعدد برروی جنگنده f22 طرحی را ارائه نمود که در آن علاوه بر اینکه مشکلات و معایب f22 رفع گردیده بود قابلیتهای جدیدی در آن در نظر گرفته شده بود این طرح اولیه توسط دو شرکت که ذکر شده بررسی و بعد از تغییراتی به وزارت دفاع امریکا عودت داده شد که پس از تصویب کار ساخت شروع گردید . در این مدل با تغییراتی که در بدنه آن داده شده مشکلات جنگهای هوابه هوا درهواپیماهای F15 و F22 کاملا رفع گردیده است و بطور کلی این هواپیما مدل ارتقاء یافته F16 می باشد .
این مدل از سوی وزارت دفاع امریکا بعنوان تنها مدل قابل صادر انتخاب گردید و مقرر شد با حذف یکسری از دستگاههای ناوبری اصلی در دو درجه ۲ و ۳ با قیمت پایه ۴۵ میلیون دلار صادر گردد . بعد از اعلام این خبر کشورهای ایتالیا – هلند – اسرائیل – استرالیا – کانادا – دانمارک – ترکیه – نروژ و سنگاپور سفارشات خود را برای خرید مدل درجه ۲ این هواپیما ارائه کردند که دولت امریکا با درخواست کشورهای ایتالیا و هلند موافق نکرد و به آنها مدل درجه ۳ را پیشنهاد کرد البته لازم می دانم که ذکر کنم منظور از درجه ۲ یا ۳ ضعف یا عدم کیفیت نمی باشد بلکه صرفا بخاطر نوع دستگاه های حذف شده از روی آنها می باشد. پیش بینی می شود تحویل آن به بعد از سال ۲۰۰۸ می باشد .
مدل B :
هواپیمایی با قابلیت پرواز در ارتفاع کم با سرعت بسیار بالا می باشد و در حالت افقی هم امکان پرواز و نشستن در باندهایی با طول کم را نیز دارا می باشد . مهمترین ویژگی این مدل فوق العاده عمود پرواز بودن آن است بطوری که عنوان شده جایگزین کاملی برای هواپیمای قدیمی هریر AV-8B و هواپیمای هریر ۲ می باشد و پیش بینی می شود در آینده ای نزدیک با توجه به روابط خوب امریکا با انگلستان در اختیار این کشور نیز قرارگیرد . F35B دارای موتور توربوفنی بسیار قوی با قابلیت نشستن و برخاستن در زمینهای ناهموار می باشد که انتقال دادن ستون اصلی این هواپیما به عقب آن این قابلیت را ایجاد نموده و همچنین از دیگر تغییراتی که در آن داده شده انتقال سیستم ناوبری آن به عقب هواپیما اشاره کرد . از دیگر قابلیت های این مدل می توان به جانمایی تانرکهای سوخت آن را در کنار موتوربالابرنده اشاره کنیم که دسترسی به آن را نسبت به مدلهای دیگر آسان تر نموده است . قدرت اصلی این هواپیما توسط همان موتورتوربو فن و به شکل منحصر به فردی تامین می گردد بطوری که با تعبیه یک لوله خرطوی شکل این امکان را فراهم آورده تا در هنگام بلند شدن به صورت عمودی همزمان بصورت افقی حرکت کرده و بلافاصله به خود حالت جنگی بگیرد که این قابلیتی بود که مدتهاست نیروی دریایی امریکا جهت استفاده در ناوهای جنگلی خود به آن نیاز داشت . متاسفانه این مدل از F35 مشکلاتی از جمله پرداخت هزینه های گزاف برای نگهداری و هر پرواز و سنگینی وزن دارد که البته این بخاطر استفاده از سیستمهای بسیار پیشرفته می باشد که همین امر باعث سنگین شدن و هزینه نگهداری بالا آن شده است که این یکی از معایب اصلی آن می باشد . مهندسین در تلاشند تا سیستمی را طراحی کنند که علاوه برکاهش هزینه های گزاف نگهداری اندازه این مدل تغییر و درنتیجه وزن آنرا کاهش دهند .
مدل C :
می توان به جرات گفت که تمام مشخصاتی که باید یک جنگنده کامل داشته باشد این هواپیما داراست جنگنده ای فوق العاده چه از لحاظ طراحی چه از لحاظ حمل تجهیزات . این هواپیما که برای خدمت در نیروی دریایی امریکا ( البته نه بطور صرف ) طراحی و ساخته شده است از بین مدلهای ساخته شده f35 تنها این مدل به غلطک حمال مجهز گردید . مدل C مدل را می توان مدل ارتقاء یافته جنگنده F18-EF دانست . یکی از قابلیت های مهم این هواپیما شرکت در تک های انفجاری شبانه می باشد که می تواند با حداقل امکان ردگیری توسط راداهای دشمن نفوذ کرده هدف را منهدم و بازگردد . مدل C را می توان مدل ارتقاء یافته ای درنظر گرفته که بسیاری از معایب جنگنده های قبل از آن در آن برطرف شده که از جمله می توان به ۳۵ درصد افزایش بال اشاره کرد که سبب شده که سوخت بیشتری حمل کرده و درحالی که هواپیما مسلح و سنگین است با سرعت بالا در ارتفاع کم حرکت کند . استفاده از تیغه دماغه بزرگتر و سکان و سطح پروازی بهتر ، قابلیت تا شدن بالها ، اصلاح کردن سیستم کنترل و نیرومند کردن ارابه فرود نسبت به مدلهای دیگرF35 را می توان نام برد . در این مدل دستگاه پیشرفته کنترل موشک در جنگهای هوابه هوا بکار رفته است از دیگر قابلیتهای این هواپیمای منحصر به فرد می توان سیستم فرود خودکار و طراحی و نصب سیستم فوق پیشرفته اژدرانداز اشاره کرد این سیستم به صورتی طراحی گردیده که خلبان قادر به کنترل اژدر شلیک شده خود می باشد.

نظر یادت نره

یوکوسوکاOHKA MXY-7 یک بمب پرنده طراحی شده برای کامیکازه بود که توسط ژاپن در اواخر جنگ دوم جهانی بکار رفت. اوکا یک بمب پرنده سرنشین دار بود که زیر یک بمب افکن بتی G4M میتسوبیشی، P1Y یوکوسوکا و یا یک G8N ناکاجیما تا رسیدن به فاصله مناسب برای پرتاب حمل می شد. در هنگام جدا شدن خلبان ابتدا به سمت هدف گلاید می کرد و سپس تا رسیدن به فاصله لازم برای پرتاب به سمت هدف ادامه می داد و در آنجا موشک را به سمت هدف هدایت می نمود. تقرب نهایی غیر قابل توقف بود زیرا هواپیما سرعت چشمگیری پیدا کرده بود. این طرح در ابتدا توسط سرجوخه میتسو اوتا ارائه شد و توسط دانشجویان موسسه هوانوردی دانشگاه توکیو به صنایع یوکوسوکا ارائه گشت.

نیروی دریایی سلطنتی ژاپن طرح را واجد شرایط بررسی دانست و طرح نهایی توسط مهندسان یوکوسوکا تهیه شد. گونه های مختلفی از اوکا طراحی و ساخت شد که تنها گونه ۱۱ در خدمت بود. اوکا ۱۱ یک بمب ۱۲۰۰ کیلو گرمی بود با بالهای چوبی که از یک راکت سوخت جامد نیرو می گرفت. اوکا می توانست سرعت بالایی را بدست بیاورد اما مشکل اساسی آن دامنه عملیاتی پائینش بود. این امر نیازمند یک هواپیمای مادر بود که بتواند تا ۴۰ کیلومتری هدف به آن نزدیک شود که آنرا در مقابل جنگنده های محافظ ناو بسیار آسیب پذیر می نمود.


تاریخچه فعالیت

۲۱ مارس ۱۹۴۵ : ۱۶ هواپیمای مادر بتی G4M2e به منظور حمله به ناوگان۵۸٫۱ (Hornet Bennington Wasp Belleau Wood) با اسکورت ۵۵ جنگنده زیرو آماده شدند. به دلایل فنی ۳۰ هواپیمای زیرو یا به آشیانه بازگشتند و یا موفق به پرواز نشدند. اوکاها توسط ۵۰ فروند F6F هلکاتس مورد حمله قرار گرفتند و هواپیماهای مادر سریعا تمامی اوکاها را در ۷۰ مایلی هدف رها کردند. هیچ بمب افکن مادری بازنگشت و هیچ کشتی آمریکایی مورد حمله قرار نگرفت و تنها ۱۵ زیرو با آسیب دیده گی های بالا بازگشتند.
۱ آوریل ۱۹۴۵: ۶بمب افکن بتی به ناوگان امریکا در نزدیکی اوکیناوا حمله کردند. ناوهای West Virginia Alpine Achernar و Tyrrell مورد اصابت اوکاها قرار گرفتند. هیچ هواپیمای مادری بازنگشت.
۱۴ آوریل ۱۹۴۵: هفت بمب افکن بتی به ناوگان امریکا در نزدیکی اوکیناوا حمله کردند. ناو Mannert غرق شد. ناو Stanly با ۲ اوکا مورد حمله قرار گرفت که آسیب شدیدی دید. ناوشکن Jeffers موفق به نابودی یک اوکا شد اما آسب شدیدی دید. تنها یک هواپیمای مادر بازگشت.
۱۴ آوریل ۱۹۴۵: ۷ بمب افکن بتی به ناوگان امریکا در نزدیکی اوکیناوا حمله کردند. هیچ هواپیمای مادری بازنگشت. به نظر می رسد که هیچ اوکایی رها نشده است.
۱۶ آوریل ۱۹۴۵: ۶ بمب افکن بتی به ناوگان امریکا در نزدیکی اوکیناوا حمله کردند. یک هواپیما بازگشت اما هیچ اوکایی به هدف اصابت نکرده بود.
۲۸ آوریل ۱۹۴۵: ۴ بمب افکن بتی به ناوگان امریکا در نزدیکی اوکیناوا در شب حمله کردند. Shea و Gayety مورد اصابت قرار گرفتند و آسیب جدی دیدند. یک هواپیمای مادر بازگشت.
۱۱ می ۱۹۴۵: ۴ بمب افکن بتی به ناوگان امریکا در نزدیکی اوکیناوا حمله کردند. ناو Hugh W. Hadley مورد اصابت قرار گرفت و از رده خارج شد.


خصوصیات :

خدمه: ۱ نفر
طول: ۶٫۱ متر
طول بال: ۵٫۱ متر
ارتفاع: ۱٫۲ متر
وزن با مهمات: ۲۱۴۰ کیلوگرم
نیروی پیش برنده: ۳ موتور راکتی هرکدام با نیروی ۶/۲ کیلو نیوتن یا ۵۸۷ پوندفورس
حداکثر سرعت: ۶۳۰ کیلومتر بر ساعت
محدوده عملیاتی: ۳۶ کیلومتر
مهمات: یک بمب ۱۲۰۰ کیلوگرمی تری نیترو آمینول.

کارایی:
جنگنده سبک
کشور سازنده:
چین (در سال ۹۴ پاکستان نیز به این پروژه پیوست و همکاری هایی نیز از سوی شرکت میکویان صورت گرفت)

سازنده:
گروه صنعتی هواپیمایی چنگدو



خدمه:
یک نفر خدمه مجهز به صندلی پرتاب شونده (در نمونه تولید شده برای پاکستان از صندلی MK10 استفاده شده است.)


تجهیزات:
این جنگنده دارای یک جایگاه حمل سلاح در زیر بدنه و چهار جایگاه در زیر بالها و دو جایگاه در نوک بال ها (مجموعا هفت جایگاه) می باشد که می تواند انواع مختلفی از توپ ها و موشک های هوا به هوای (SD-10 AIM-9P PL-6 و PL-9) و بمب های هدایت شونده لیزری را حمل کند.

رادار این جنگنده بنا به درخواست مشتری می تواند از نوع Grifo S-7 ساخت ایتالیا یا Kopyo ساخت روسیه باشد، که در صورت استفاده از رادار Kopyo امکان حمل موشک های R-27 و R-73 روسی نیز وجود خواهد داشت.
بنا به درخواست مشتری یک لوله سوختگیری نیز با تغییرات اندکی در سازه هواپیما به تجهیزات این جنگنده کوچک افزوده خواهد شد.

پیشران:
یک دستگاه موتور کلیموف RD-93 با سیستم پس سوز (نوع ضعیف تری از موتور RD-33 جنگنده میگ-۲۹)


ابعاد:
طول: ۱۳ متر و ۹۶ سانتی متر
ارتفاع: ۵ متر و ۱۰ سانتی متر
فاصله دو سر بالها: ۹ متر

وزن:
وزن خالی: ۶۳۵۰ کیلوگرم
حد اکثر وزن تسلیحات: ۳۸۰۰ کیلوگرم
حد اکثر وزن برخواست: حدودا ۱۲۷۰۰ کیلوگرم

مشخصات:
حد اکثر سرعت: ۱٫۶ ماخ
مسافت مورد نیاز برای برخواست: ۵۰۰ متر
مسافت مورد نیاز برای نشست: ۷۰۰ متر
سقف پرواز: ۱۶۵۰۰ متر
شعاع عملیاتی: ۱۲۰۰ کیلومتر بعنوان جنگنده و ۷۰۰ کیلومتر برای حمله به اهداف زمینی
رنج پروازی: ۱۶۰۰ کیلومتر با سوخت داخلی و ۲۲۲۰ کیلومتر با مخازن اضافه
محدودیت جی: بیشتر از ۸ جی


کشورهای کاربر:
چین (صد ها فروند) – پاکستان (۱۵۰ فروند) – گفته می شود ایران نیز علاقه مند است تا با خرید حدود ۴۰ تا ۵۰ فروند از این جنگنده، آنها را جایگزین جنگنده های قدیمی F-7 خود نماید.


قیمت:
۱۵ تا ۲۰ میلیون دلار (بسته به انتخاب های مشتری نظیر نوع رادارا، قابلیت سوختگیری هوا به هوا و… متغیر است) برای هر فروند (اعلام شده در اواسط ۲۰۰۳)
هزینه اجرای پروژه بیش از ۱۵۰ میلیون دلار بود که پاکستان ۷۵ میلیون دلار آن را پرداخت کرده قراردادهایی به مبلغ ۴۵۰ میلیون دلار برای خرید آن دارد (بدین گونه تا ۵۰ الی ۶۰ درصد در پروژه سهیم شده است.)





مدل کابین پیشرفته جنگنده FC-1



ملاحظات:

جنگنده FC-1 یا Fighter China که با نام Super-7 نیز شناخته می شود جنگنده ای ارزان قیمت است که برای کشور های کم درآمد تولید شده است. تجهیزات قابل استفاده توسط این جنگنده هنوز هم تا حدودی نامشخص مانده است، نمونه آزمایشی این پروژه در پاکستان به نام JF-17 و با کد Thunder شناخته می شود، لازم به ذکر است که این جنگنده از یک سیستم پرواز با سیم و دیگر سیستم های دیجیتالی بهره می برد.





طرحی از جنگنده چینی FC-1 در حال حمل تسلیحات مختلف



تاریخچه:

این برنامه در فوریه ۱۹۹۲ شروع شد و پس از پایان همکاری های میان آمریکا و چین در این برنامه و خروج ایالات متحده از این طرح، پاکستان در سال ۱۹۹۴ به این طرح ملحق شد، لازم به ذکر است شرکت میکویان نیز در مراحل طراحی جنگنده همکاری داشت. اولین بار در نمایش هوایی پاریس یک مدل از این جنگنده به نمایش گذاشته شد، در نهایت اولین نمونه آزمایشی این جنگنده اولین پرواز خود را در ۱۹۹۷ انجام داد، بدلیل تردید پاکستان در ادامه همکاری در این طرح در سال ۱۹۹۷ این طرح متوقف شد، اما در ژوئن ۱۹۹۹ در سفر نواز شریف (نخست وزیر وقت پاکستان) به پکن بر اساس توافقات قانونی این پروژه از سر گرفته شد، در سال ۲۰۰۱ اولین نمونه آزمایشی از این جنگنده با اندازه های واقعی (گویا پرواز سال ۱۹۹۷ با یک نمونه کوچک انجام شده است :مترجم) اولین پرواز خود را انجام داد.
در ۳۱ می ۲۰۰۳ اولین FC-1 عملیاتی تولید شد و پرواز آزمایشی خود را در ۲۴ یا ۲۵ آگوست انجام داد، در این پرواز بعد از تاخیر طولانی این جنگنده از زمین برخواست و ۱۵ تا ۲۰ دقیقه به پرواز ادامه داد. در سوم سپتامبر نیز اولین پرواز رسمی این جنگنده انجام شد، این پرواز در فرودگاه ونجیانگ انجام شد و در این مراسم فرمانده وقت نیروی هوایی مارشال کلیم سادات نیز حضور داست، تولید این جنگنده از سال ۲۰۰۶ شروع شده است.





نمونه سوم جنگنده FC-1