میراژ 3

جنگنده مافوق صوت میراژ 3 در اواخر دهه 1950 توسط شرکت داسو طراحی گردید . شرکت داسو موفق شد تعدادی از این جنگنده را به نیروی هوایی فرانسه و دیگر کشورها بفروشد . بطوریکه تولید این هواپیما بیش از یک دهه ادامه یافت . این جنگنده هنوز توسط نیروی هوایی برخی کشورهای کوچک نظیر کلمبیا و ونزوئلا در خط مقدم جبهه ها ، استفاده می شود .
تاریخچه ساخت
مطالعه برای ساختن جنگنده ای رهگیر در سال 1952 آغاز شد که در سال 1953 ویژگی های زیر از طرف دولت فرانسه برای جنگنده مطرح شد :
الف) پرواز در تمامی شرایط آب و هوایی

ب) صعود به ارتفاع 60 هزار پا در 6 دقیقه



ج) قابلیت رسیدن به سرعت 1.3 ماخ در سطح دریا


پاسخ شرکت داسو محدود شد به جنگنده ای مشابه MD.452که از بالهای دلتای قوس دار برخوردار بود و دو موتور آرمسترانگ MD30R هر یک با رانش 9.61 کیلو نیوتون در آن تعبیه شده و همچنین دم این هواپیما حذف شده بود .
امّا مشکلاتی بر سرراه این جنگنده بود . پیکربندی دلتا شکل آن ، محدودیت هایی برای جنگنده ایجاد می نمود . این پرنده ، تثبیت کافی آیرودینامیکی در طول پرواز نداشت و برای بلند شدن از زمین باید مسافتی طولانی طی می نمود و هنگام نشستن باید سرعت بالایی را اعمال می کرد . بنابراین شرکت داسو بال دلتایی وسیع تر با قابلیت آیرودینامیکی بهتری طراحی نمود که سوخت بیشتری نیز در خود حمل می کرد . همچنین طرح دماغه و ورودی موتورها از نو طراحی شد .

اولین پرواز این جنگنده بعد از طراحی مجدد در 25 ژوئن 1955 انجام شد . موتور قوی تر و بدون پس سوز ، با نیرودهنده های موشکی در اطراف موتور بجای نیرودهنده قبلی جایگزین شد و نام میراژ 1 برای این جنگنده منظور گردید . میراژ 1 در اواخر سال 1955 توانست به سرعت 1.3 ماخ بدون راکت و سرعت 1.6 ماخ با راکتهای نیرودهنده برسد .
با این حال ، جنگنده میراژ 1 تنها قابلیت رهگیری و حمل موشک های هوا به هوا را داشت . اما نیروی هوایی فرانسه مایل به سوار کردن بمب های قوی مثل MK82بر روی این جنگنده بود . بنابراین شرکت داسو این قابلیت را نیز به میراژ 1 های فرانسه اضافه نمود .

حدود یکسال بعد ، شرکا داسو تصمیم به ساخت جنگنده ای با نام میراژ 2
گرفت . موتورهای اولیه این هواپیما ، موتور TORBOMECA GABIZO با رانش 2426 پوند در نظر گرفته شد . اما این موتور رسیدن به پروازی سریع را برای هواپیما محدود کرده بود و در واقع در آزمایش های اولیه قبل از ارتقا ، حتی قابلیت تاکسی کردن مناسبی هم به این هواپیما نمی داد . علت هم آن بود که این هواپیما 30 درصد بزرگتر از میراژ 1 بود . در نتیجه موتور ساخت شرکت SNECMA از نوع ATAR با رانش 43.2کیلو نیوتون جایگزین موتور قبلی شد . این موتور مشتق شده از موتور BMW 003 آلمانی مورد استفاده در جنگ جهانی دوم بود . بعد از انجام آزمایشات ، مشکلات شناسایی شد و طراحی مجددی صورت گرفت .
این طراحی مجدد ، میراژ 3 نام گرفت . نمونه آزمایشی این هواپیما در 17 نوامبر 1956 پرواز کرد . فرق عمده این جنگنده با مدل قبلی در مخروطی بودن شکل دماغه و بهبود ورودی های موتور بود . استفاده از موتور موشکی SEPRدر سپتامبر 1957 سرعت این جنگنده را به 1.8 ماخ رساند که این موفقیت بزرگی برای فرانسه بود .


موفقیت در میراژ 3 منجر به سفارش 10 فروند از مدل S-1 آن شد . این مدل با مدل اولیه میراژ 3 تفاوت های زیادی داشت . مدل S-1 2 متر طولانی تر از میراژ 3 اولیه بود و بال های دلتا شکل آن 17.3 درصد افزایش مساحت پیدا کرد . موتور آن با موتور ATAR 09B با قدرت رانش 58.9 کیلو نیوتون تعویض گردید . همچنین رادار قوی تامسون CFS CYRANO IBISدر دماغه آن تعبیه و سیستم های ناوبری الکترونیکی برای اولین بار در فرانسه بروی این هواپیما سوار شد . زاویه حمله برای فرود کاهش پیدا کرد و قابلیت حمله در شب نیز به آن اضافه شد .
مدل A میراژ 3 در مه 1958 بوسیله موتور AVON ساخت رولز رویس با نیروی رانش 71.1 کیلونیوتون توانست به سرعت 2/2 ماخ دست پیدا کند .
مدل O این میراژ توسط داسو در سال 1961 ساخته شد ، اما بدلیل مشکلات زیاد از تولید انبوه آن صرف نظر شد .